Een nieuw begin

Juist nu de zon zo vroeg onder gaat en het zo lang donker is, verlangen wij naar het licht. In deze Adventstijd, een donkere tijd, kijken we uit naar het Kerstfeest dat komen gaat. ‘Het volk dat nu in het donker leeft, zal een stralend licht zien. Een helder licht zal schijnen in het land waar het nu nog donker is.’ (Jesaja 9, 1.2) De Adventskrans met zijn vier kaarsen helpt ons toe te leven naar Kerstmis, de geboorte van de Heer.

Ieder van ons heeft in deze donkere tijd voor Kerstmis zo zijn of haar eigen wensen. Voor het eigen leven en niet te vergeten voor het samenleven in onze wereld. Velen denken daarbij aan de mensen die verwond, beschadigd en gedood zijn en worden in Israël en de Gaza, in en rondom de Oekraïne en op zoveel andere plaatsen. Slachtoffers: kinderen, volwassenen, kwetsbaren en ouderen van welk volk dan ook. Hoe zal de mensheid toch uit die spiraal van zinloos geweld, terrorisme, oorlog komen? In dat kader is onze eigen levensloop betrekkelijk en nietig. Maar ieder van ons mag zich een kostbaar kind van God weten. Dat heeft Jezus ons geleerd en ook dat er voor ieder een plaats mag zijn onder de zon, in het licht. Het is ‘voor allen’, zoals paus Franciscus zo indringend zegt.

Sinds kort ben ik met emeritaat. Zo noemen ze dat als een pastoor met pensioen gaat. Tegelijk mag ik vanaf december bij u in de Bernardusparochie en in de Immanuelparochie komen assisteren. Mgr. Harry Lommers formuleerde het bij mijn afscheid als parochiepastoor zo: “Het ambt van pastoor eindigt, maar het priesterschap gaat door. En priester-zijn in onze tijd is missionaris-zijn.” Zo beleef ik dat ook als ik op verschillende plaatsen, onder andere in uw parochies, in ons bisdom Breda mag assisteren.

Misschien vraagt u: ‘Waar kom je eigenlijk vandaan?’ Ik ben geboren, als oudste zoon van Maurice en Luus Verheije-de Rijcke uit West-Zeeuws-Vlaanderen, op 27 januari 1957 in Middelburg op Walcheren. Dus een geboren Zeeuw. Bij mijn heilig Doopsel ontving ik de namen Franciscus (naar Franciscus van Assisi} Maria. Kort na mijn geboorte kon mijn vader als huisarts beginnen in het Limburgse Sittard. In het huis met de drukke dokterspraktijk eraan vast werden mijn drie broers en mijn zus geboren en groeiden we op. Getogen dus in Limburg. Vanaf mijn achttiende trok ik naar Tilburg om er theologie te studeren aan de Theologische Faculteit. Eigenlijk was er altijd al de droom, de roeping, om priester te worden. Na de theologiestudie begon het pastoraat in het bisdom Breda. Van 1981 tot 1986 was ik pastoraal werker in Dongen. In die tijd groeide de roeping tot het priesterschap verder. Ook Michel Musters, die een aantal van u nog zullen kennen, was hier toen mee bezig. Na mijn wijding tot diaken werd ik benoemd in West-Zeeuws-Vlaanderen, in het bijzonder Aardenburg. Daar werd ik op 24 januari 1987 tot priester gewijd door bisschop Hubertus Ernst. Vanaf 1988 tot 1992 was ik er pastoor. In 1992 volgde de benoeming als pastoor in Zundert en verhuisde ik naar Brabant. In 1999 werd ik daarnaast ook pastoor van Rijsbergen. In dat jaar kwam Michel Musters, toen pastoor in Zevenbergschen Hoek, Lage Zwaluwe en Langeweg, helaas erg jong te overlijden. Ik verzorgde de uitvaart van goede vriend pastor Michel in de kerk in Zevenbergschen Hoek. In 2012 kwamen er voor mij de parochies van Rucphen, Sint Willebrord, Sprundel, Schijf en Zegge nog bij. En in 2013 volgden Achtmaal, Wernhout en Klein-Zundert. In 2018 verliet ik de regio Zundert, waar ik zo lang had gewoond en gewerkt. Bisschop Liesen benoemde mij tot pastoor van de parochies Onze Lieve Vrouw in het Woud in Wouw en omgeving en de Bron in Hoogerheide en omgeving.

In 2018 trok ik niet meer in een pastorie, maar ging wonen in een eigen huis in Roosendaal. Met het oog op mijn welzijn en mijn gezondheid heb ik begin dit jaar besloten om gebruik te maken van de mogelijkheid om rond het bereiken van de AOW-leeftijd echt met emeritaat te gaan. Wel heb ik de bisschop en de collega’s in het pastoraat laten weten beschikbaar te zijn voor het verzorgen van eucharistievieringen en preken. Men noemt dat assistentie. Pastoor Maickel Prasing heeft mij gevraagd om in de Immanuelparochie en in de Bernardus-parochie vieringen te komen verzorgen, om te komen assisteren. En dat wil ik vanuit Roosendaal vanaf december graag komen doen. Ik weet mij welkom en wens ons allen van harte een mooie Adventstijd en daarna een zalig Kerstmis toe. Graag tot ziens.

Frans Verheije, emeritus-pastoor