Een veilig nest

Op het moment dat ik dit schrijf, begin augustus, is het volop zomer. In de zomer vliegen veel mensen uit. De een nestelt zich behaaglijk in een zomernest, bijvoorbeeld een tent, een caravan of een vakantiehuisje. De ander trekt rond en ziet wel waar hij of zij uitkomt. Maar altijd is er een huis achter de hand waar je naar terug kan, een plek waar je je geborgen voelt, waar je thuis bent, een plek om te blijven: een veilig nest. Een veilig thuis is een mensenrecht. Dat geldt voor iedere mens. Voor het kind dat het vindt bij diens ouders, voor de volwassene die op een bepaald moment het ouderlijk nest verlaat om elders op eigen benen te gaan staan, en voor de vluchteling die in een vreemd land gastvrijheid wordt geboden.

Een dag nadat me gevraagd werd om dit stukje te schrijven werd het thema me door toeval in de schoot geworpen. Op de laatste zondag van juli, na de eucharistieviering in de Basiliek in Oudenbosch zag ik, bij het verlaten van de kerk, de organist op het plein naar boven kijken en foto’s maken. Wat was er te zien? Wel, twee duiven waren druk bezig om boven in de bekroning (het kapiteel) van een zuil in het buitenportaal van de kerk een nestje te bouwen. Ze vlogen af en aan om in de buurt takjes te zoeken en daarna boven op die pilaar hun nieuwe onderkomen te bouwen. Een kraamkamertje waarin eitjes kunnen worden gelegd en uitgebroed, waar de jongen de eerste tijd onder moeders vleugels veilig opgroeien en later zullen uitvliegen.

Er schoten mij drie verwante thema’s door het hoofd die mij momenteel bezighouden: * de sluiting van twee kerken in parochie De Bron (Hoogerheide) waar ik momenteel waarnemend pastoor ben: Huijbergen in augustus, Putte in september; * de wereldwijd meer dan 1 miljoen vluchtelingen en migranten die momenteel een warm nest ontberen en * de Fatimaviering op 13 oktober in Zevenbergschen Hoek, die dit jaar als thema heeft ‘Maria, hulp en troost van de migranten’. In mijn openingswoord bij de sluiting van de kerk in Huijbergen, op 14 augustus, heb ik tot de aanwezigen gezegd en ik hoop dat ze ook voor u mogen gelden, die deze woorden leest:

Elke mens heeft een veilig nest nodig en ik hoop dat ieder van u dat heeft.
Het is een plek waar je je thuis voelt, waar je je geborgen voelt.
Het kan thuis zijn, daar waar je woont; een veilig thuis is een mensenrecht.
Het kan ook een kerkgebouw zijn, thuis zijn in je kerk, met de vertrouwde geur van kaarsen en wierook.
Een plek waar je rust vindt, warmte, een inspirerende voorganger, vertrouwd orgelspel, mooie zang.
Een plek ook waar je het leven viert, je eigen leven, en dat van je familie, bekenden.
Een plek ook waar je de feesten van het liturgisch jaar viert.
Een plek waar je jezelf mag zijn, met je talenten, maar ook met je fouten en tekorten.
Kortom: een plek van geloof, een plek waar Jezus in het heilig sacrament aanwezig is, het huis van God. 

Bij de Fatimaviering op 13 oktober om 14.00 uur zal ik Maria in verband brengen met migranten. Er zijn er velen in ons land, afkomstig uit verschillende landen, meest recent uit Oekraïne. Maria is met Jozef en Jezus ook vluchteling geweest. Zij moesten vluchten naar Egypte omdat koning Herodes, na de geboorte van Jezus, onmondige kinderen liet ombrengen. We herdenken dat elk jaar op 28 december, de heilige Onschuldige Kinderen. Je kunt dit teruglezen in Mattheus 2, 13-18. Tirannen, ze zijn van alle tijden. Ook vandaag de dag. De paus sprak er eerder dit jaar over toen hij de moed van het Oekraïense volk loofde. Ook riep hij toen op de oorlogen in Noord-Nigeria, Congo, Myanmar en andere ‘verre’ landen niet te vergeten. ‘De wereld verkeert in oorlog. Een paar jaar geleden kwam het in mij op om te zeggen dat wij de Derde Wereldoorlog in stukjes aan het beleven zijn. Voor mij is de Derde Wereldoorlog reeds uitgeroepen’, aldus paus Franciscus. Het zijn allemaal oorlogen die leiden tot een grote asielstroom, ook in Nederland. Allemaal mensen die het vertrouwde achter zich lieten, het onbekende tegemoet, trekvogels, onderweg naar morgen. Dat zij allen eens kunnen terugkeren op het oude nest, dan wel een onderkomen vinden in een nieuw en warm nest, waar ze welkom zijn en bescherming mogen ondervinden van Maria tot wie zij en wij mogen zeggen: Troost van de migranten, bid voor ons.

Peter de Rooij, emeritus priester