Onderweg naar Pasen

Nog niet zolang geleden mochten we een groep vluchtelingen uit Eritrea, een land in het oosten van Afrika, ontvangen in de Basiliek. Het waren oosters-orthodoxe christenen. Ondanks de nodige taalbarrières was er veel herkenning in ons Godshuis: de doopvont, het altaar, de heiligen. Het werd een ontmoeting van mens tot mens en sommigen vertelden hun persoonlijke verhaal over leven in een dictatuur, op de vlucht gaan en onderweg-zijn naar een bestaan in vrijheid en waardigheid.

Liefde tot je naaste

We zijn al een eind op weg naar Pasen. Paus Franciscus gaf aan het begin van deze pelgrimage woorden mee die tot nadenken stemmen. 'Zorg dat de liefde tot je naaste in je hart niet verkoelt’, zo schrijft hij, want ‘we laten ons verleiden door vluchtige pleziertjes, de illusie van het geld, onze ijdelheid en ons geloof in schone schijn’. Franciscus gebruikt een beeld van de schrijver Dante: ‘In de hel zit de duivel op een troon van ijs’.

Vasten

Om ons te kunnen warmen aan het vuur van Pasen is er een weg te gaan door ons in gebed te bezinnen op onszelf en God, door om te zien naar de mensen die ons om hulp vragen, zowel geestelijk als materieel, en door het vasten dat ons confronteert met hen die het meest noodzakelijke aan voedsel moeten missen. Vasten schudt ons wakker en maakt ons aandachtiger voor God en onze naaste.

Nieuw leven

Pasen: van oorsprong is het een feest van het land. Men vierde het opnieuw tot leven komen van de natuur na de lange donkere winter. Met de komst van het jodendom en het christendom kreeg dit lentefeest een religieus karakter. Tijdens het joodse Pesach gedenken de joden tot op de dag van vandaag de vlucht uit Egypte van het joodse volk onder leiding van Mozes. Christenen vieren de verrijzenis van Jezus. Veel symbolen die hoorden bij de oude feesten - het lam, het brood - hebben in de vieringen een nieuwe betekenis gekregen. Ze verbeelden (de komst van) de Messias. Maar één ding is gebleven: in alle tradities is Pasen onlosmakelijk verbonden met nieuw leven

Opstaan

Nieuw leven opbouwen doen de Eritrese statushouders ook hier in ons land. Moge Pasen in hun leven en dat van ons eveneens werkelijkheid worden. Caritas van Houdt dicht het zo:

De woestijn gaat bloeien
waar mensen opstaan
uit het graf van hun angsten,
uit wonden van het verleden.
Ze staan op om de engel te zijn
die de steen wegrolt en de bron aanboort
die leven gevend water doet opborrelen.
Ze zijn de paasmensen van vandaag.

diaken Peter Hoefnagels