Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze Hem aan het breken van het brood.

Daar liepen ze dan ‘twee leerlingen van Jezus’. Alles hadden ze achtergelaten om Hem te volgen en nu vluchten ze weg. Hun beste vriend, hun hoop, hun toekomst is dood. Alles is verloren. Ze hebben hun hoofd bedekt en hun mantels dichtgeslagen. Hun ogen zijn half gesloten en zitten vol tranen. Er is geen toekomst meer. Hun hart is gebroken.

Als je alleen je verlies voelt, dan spreekt alles om je heen van dat verlies. Het is om zo snel mogelijk weg te zijn uit Jeruzalem, waar onrecht en macht heersen. De bomen, de bloemen, de wolken, de heuvels en de dalen, ze weerspiegelen allemaal je verdriet. Ze rouwen allemaal mee. Als je liefste vriendin is gestorven, spreekt de hele natuur van haar.

Dan is er een vreemdeling die dezelfde weg bewandelt. Ze waren zo in gedachten dat ze hem niet hadden opgemerkt. De twee leerlingen praten met elkaar over wat er allemaal is gebeurd. De vreemdeling vraagt wat hen bezighoudt. Dan pas stellen ze de vraag: ‘Bent u dan de enigste vreemdeling in Jeruzalem, die niet weet wat daar is gebeurd?’ Dan is het stil! De vreemdeling luistert en reageert. Hun hart doet pijn en hij zegt niet ‘tot ziens’, maar raakt hen in hun ziel. En ze luisteren. Dan zegt hij: ‘Ik ga verder’, maar ze vragen hem: ‘Blijf bij ons’. Ze nodigen hem uit en door die vraag gaat hij mee naar binnen.

En daar, in de donkerte van de herberg, bij kaarslicht, als ze rond de tafel zijn gezeten, neemt hij het brood, spreekt het dankgebed uit, breekt het en deelt het uit. Nu worden hun ogen geopend en herkennen ze Jezus aan het breken van het brood zoals Hij alleen dit deed. Maar Hij werd onttrokken aan hun blik. Verdriet wordt vreugde en zo snel als ze kunnen gaan ze in de donkere nacht naar de andere leerlingen in Jeruzalem en vertellen wat hen is overkomen.

Hoe dikwijls ontmoeten we niet mensen en lopen met hen op? Maar hier gebeurd iets bijzonders. Het is niet Jezus die hen uitnodigt, maar het is andersom. De vreemdeling wordt uitgenodigd door de twee leerlingen. Mogen ook wij God uitnodigen in ons eigen leven. Door het breken van het brood kan God in ons midden zijn. Ons leven delen met God: Jezus heeft ons dit voorgedaan. Het leven gedeeld als gebroken brood, zo wil Hij bij ons zijn.

Namens het pastorale team van de Bernardusparochie en de Immanuelparochie wens ik ons allen een ‘Zalig Pasen!’

Michaël Bastiaansen, diaken