Licht aan het einde van de tunnel

Langzaam maar zeker komt er licht aan het einde van de corona-tunnel. Anderhalf jaar hebben we moeten leven met de nodige beperkingen in het familiaire, maatschappelijke en ook kerkelijke leven vanwege de Covid-19-pandemie. Veel beperkingen zijn ingetrokken en voorzichtig gaan we weer terug naar normaal.

Ook voor de liturgievieringen waren de maatregelen van grote invloed. Het heeft veel extra-inzet en extra-overleg gevraagd - en soms ook voor extra-irritaties gezorgd - om alles goed en correct te kunnen laten doorgaan. Heel graag spreek ik een woord van grote dank uit aan de leden van de parochiekerncommissies die de zorg daarvoor op zich hebben genomen in onze kerken. Een grote pluim!

Hopelijk is tegen Kerstmis een einde gekomen aan de beperkende maatregelen. Dat zal ook liggen aan de medewerking van de bevolking aan het vaccinatieprogramma. Overigens ben ik van mening dat er veel te omzichtig en zachtzinnig wordt omgegaan met vaccinatieweigeraars. Vaccinatie is een vrije keuze en moet dat ook blijven, maar ik vind het zeker geen discriminatie als men dan niet meer ten volle aan het maatschappelijk leven kan deelnemen. Natuurlijk zijn er mensen die om medische redenen niet kunnen worden gevaccineerd. Voor hen moeten er natuurlijk geen beperkingen komen. Maar voor anderen is dat onontkoombaar. In Nederland is het ook niet verplicht om een rijbewijs te halen. Dat is ieders vrije keuze. Maar als je geen rijbewijs hebt mag je ook geen auto rijden. En als je auto rijdt moet je je rijbewijs kunnen laten zien. Dat is allemaal zo klaar als een klontje. Ik veronderstel ook dat als vaccinatieweigeraars een reis naar Zuid-Afrika zou winnen of aangeboden zou krijgen, ze zich zonder bezwaar zouden laten vaccineren. Kortom, met paus Franciscus zeg ik: laat je vaccineren, dat is een daad van medemenselijkheid en naastenliefde!

We pakken de draad van het kerkelijk leven weer stilletjes aan op. Een paar dingetjes zullen dan toch anders gaan. Op de eerste plaats de herdenkingsvieringen op 2 november, Allerzielen. Inmiddels is het pastoraal team zo klein geworden dat we niet meer in zeven kerken tegelijk een viering kunnen houden. Daarnaast is het aantal kerkelijke uitvaarten lang niet meer zo hoog als enkele jaren geleden. Vandaar dat we hebben besloten om de gedachtenis van onze overledenen te integreren in de weekendvieringen van Allerheiligen / Allerzielen. Dit jaar is dat het weekend van 30/31 oktober.

Het tweede punt betreft de liturgieboekjes. In de Bernardusparochie waren we al een tiental jaren gewend om tijdens de weekendvieringen met eigen boekjes te werken. In de Immanuelparochie hebben we langzaam maar zeker deze eigen boekjes ingevoerd, te beginnen met de sterke tijden (Advent, Kersttijd, Veertigdagentijd en Paastijd) en de feestdagen, steeds als er nieuwe boekjes voor de Bernardusparochie werden gemaakt. Onlangs zijn de nieuwe boekjes voor de zondagen in de Tijd door het Jaar gereed gekomen en worden die ook in de Immanuelparochie ingevoerd. Daarmee komt ook daar een einde aan het gebruik van de boekjes van Berne Media. Ondanks de hoge prijs waren we er zeker tevreden over, maar ik zag toch vaak dat een groot gedeelte van de boekjes ongebruikt bij het oud papier ging. En dat is zonde van het geld. Met eigen boekjes, die we jaren kunnen gebruiken, zijn we wat flexibeler. Het zal even wennen zijn, maar na verloop van tijd weten we niet meer beter.

Met deze wijzigingen hopen we de liturgie in onze parochies vitaal, maar ook personeel en financieel behapbaar te houden!

Maickel Prasing, pastoor