… En dan wordt het Kerstmis.
gepubliceerd op maandag, 19 december 2022
De Adventstijd is een tijd is een tijd van verwachting, van verlangen. Tijd om je af te vragen: waar zie ik reikhalzend naar uit? Waar droom ik van? Niet alleen voor mezelf, maar ook voor anderen, voor dat grotere geheel waarvan ik deel uitmaak. Gezondheid en vrede zullen voor veel mensen tamelijk boven aan hun verlanglijstje staan.
En dan wordt het Kerst. Dan wordt duidelijk hoe wat klein en zwak is een begin kan zijn van het vervullen van onze verlangens. Een kind dat wordt geboren in arme en donkere omstandigheden zal voor een nieuw begin zorgen. Een kind dat het verlangen van mensen naar liefde en vriendschap, naar gezondheid, vrede en recht wakker schudt. Een kind als teken van ‘God-met-ons’, van Gods aanwezigheid in de wereld.

‘In Hem is de goedheid en de menslievendheid van God onder ons verschenen.’ Dat schreef de apostel Paulus over Jezus van Nazareth aan zijn medewerker Titus. Deze zin geeft heel kernachtig aan waar het met Kerstmis ten diepste over gaat: God, die niemand ooit heeft gezien, openbaart zich in een mens als u en ik. En in die mens Jezus kunnen we zien hoe God graag heeft dat wij met elkaar omgaan. God is méns met de ménsen geworden. Van ons wordt gevraagd om naar het voorbeeld van Jezus goed en menslievend met elkaar om te gaan in daden van gerechtigheid en vrede, om zo mee te werken aan het geluk van iedere mens op aarde.
Als we in deze dagen stilstaan bij het afgelopen jaar en vooruit kijken naar het nieuwe jaar kunnen we er niet om heen te denken aan de oorlog in Oekraïne, die de levens van zoveel mensen drastisch heeft veranderd. Er zijn talloze dodelijke slachtoffers en miljoenen mensen op de vlucht. Ook de Russische dienstplichtige soldaten mogen we als slachtoffers van Wladimir Poetin zien, die zich blijkbaar niet bekommert om mensenlevens. En ook de rest van de wereld is het slachtoffer van deze zinloze actie: graantekort wereldwijd, een energiecrisis en een torenhoge inflatie. Wonderlijk hoe één man de wereld zo kan verduisteren.
Ik las ooit: ‘Het kwade schreeuwt, het goede fluistert’. Wellicht kunnen we met onze soms wat stillere inzet toch weer wat licht brengen in de duisternis die ons is overkomen en met hernieuwd vertrouwen de toekomst tegemoet gaan, verlangend naar vrede en gerechtigheid. Aan de hand van Jesaja, Johannes de Doper en Maria leven we in de Adventsweken toe naar Kerstmis. De teksten uit Jesaja in het Oude Testament vinden - zo mogen we geloven - hun vervulling in Jezus. Johannes de Doper was door zijn verkondiging de wegbereider van de Blijde Boodschap van Jezus en Maria was létterlijk in verwachting van Jezus.
Als alles duister is of de nieuwe dag grauw oogt als altijd, hoop ik dat dat kleine kind ons op de been houdt. Een teken dat God de wereld raakt, toekomst verwekt, en met zijn liefde onder ons woont. Zijn kind, kwetsbaar nog en afhankelijk, wordt als het ware in onze armen gelegd. En als we ontroerd kijken naar dat nieuwe leven, wekt Hij ons verlangen. En beantwoordt ons verlangen met een nieuwe toekomst.
Zalig Kerstfeest en vrede en alle goeds voor het jaar des Heren 2023.
Maickel Prasing , pastoor
| | overzicht van bijdragen:
maandag, 30 oktober 2023 | | Op weg als Pelgrims van de Hoop
| dinsdag, 29 augustus 2023 | | Geef kleur aan het leven
| donderdag, 22 juni 2023 | | Welke kant gaat onze kerk op?
| zaterdag, 22 april 2023 | | Zalig Pasen!
| dinsdag, 21 februari 2023 | | Geraakt … of niet?
| maandag, 19 december 2022 | | … En dan wordt het Kerstmis.
| maandag, 5 september 2022 | | Een veilig nest
| maandag, 20 juni 2022 | | Als u dit leest …
| dinsdag, 19 april 2022 | | PASTORAAL WOORD PASEN 2022
| zaterdag, 26 februari 2022 | | Op weg naar de kerk van morgen
| maandag, 13 december 2021 | | Hoopvol licht in donkere tijden
| zaterdag, 30 oktober 2021 | | Licht aan het einde van de tunnel
| dinsdag, 14 september 2021 | | Onderweg met geloof, hoop en liefde’
| dinsdag, 13 juli 2021 | | Pastoraal woord
| vrijdag, 30 april 2021 | | Missionair parochie zijn
| dinsdag, 23 februari 2021 | | Elkaar blijven ontmoeten in geloof:
| woensdag, 25 november 2020 | | Dag lieve Advent,
| dinsdag, 3 november 2020 | | Er is iets te kiezen
| dinsdag, 15 september 2020 | | Wat willen we nou eigenlijk?
| donderdag, 18 juni 2020 | | Pasen, Pinksteren, en daarna …..
| zondag, 26 april 2020 | | Als we het niet meer weten
| dinsdag, 18 februari 2020 | | Begin en het einde
| zondag, 22 december 2019 | | Wij komen tesamen onder het sterrenblinken!
| woensdag, 23 oktober 2019 | | Meegaan met onze tijd
| donderdag, 5 september 2019 | | Onderweg zijn….’
| woensdag, 19 juni 2019 | | ‘De hoop sterft het laatst’
| woensdag, 10 april 2019 | | Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze Hem aan het breken van het brood.
| maandag, 18 februari 2019 | | Water om van te leven
| donderdag, 27 december 2018 | | Gekend worden, gekend zijn
| vrijdag, 19 oktober 2018 | | Op bedevaart
| woensdag, 29 augustus 2018 | | Ver en dichtbij
| maandag, 18 juni 2018 | | Als liefde de weg is wordt de wereld anders.
| dinsdag, 24 april 2018 | | Goede reis!
| maandag, 19 februari 2018 | | Onderweg naar Pasen
| maandag, 18 december 2017 | | Nu zijt wellekomen!
| dinsdag, 24 oktober 2017 | | Een uitdaging voor de oecumene
| dinsdag, 19 september 2017 | | Sprekende stilte
| maandag, 10 juli 2017 | | De kracht van verbeelding
| vrijdag, 12 mei 2017 | | Priesterjubileum
| donderdag, 9 maart 2017 | | Veertig dagen
| woensdag, 7 december 2016 | | Dromen met de ogen open
| dinsdag, 25 oktober 2016 | | Deuren van Barmhartigheid
| donderdag, 1 september 2016 | | Mijn zilveren jubileum
| dinsdag, 14 juni 2016 | | Mijn eerste stagejaar
| woensdag, 30 maart 2016 | | Geloofsbagage
| |