Meegaan met onze tijd

Meegaan met onze tijd

We hadden een lange en warme zomer dit jaar, met zelfs half september nog dagen waarop de temperatuur boven de 25 graden uitsteeg. Maar toen kwam de herfst! De regen viel opeens met bakken uit de hemel en een stormachtige wind blies de eerste bladeren van de bomen. Velen zullen genoten hebben van de zomerzon en nu weer genieten van de herfst. Maar er zijn ook mensen die het niet zomaar eens zijn met de tijd van het jaar, met het weer van de dag. Het is altijd te warm of te winderig, te droog of te nat.

Wat kan het leven een strijd zijn...

Zo zijn er ook mensen die het niet eens zijn met het seizoen van hun eigen leven. Sommige mensen dromen van de tijd dat ze eindelijk met pensioen zijn. Anderen zouden het liefst weer heel graag veertig willen zijn, of vijfentwintig. En er zijn mensen die wel heel gemakkelijk met hun tijd mee gaan. Als hen iets vervelends overkomt, zeggen ze: waarom zou mij dat niet kunnen overkomen? Waarom zouden alleen anderen ongemakken van het leven meemaken?

Je kunt er ook voor kiezen ...?

Kun je er ook voor kiezen om meer te leven bij de dag, meer je leven te ervaren als gegeven? Als gelovigen belijden wij dat ons leven ons door God wordt gegeven. Wij komen van God - uit zijn Licht - en we gaan weer naar God terug. God is onze oorsprong en toekomst. En Hij laat niet varen het werk van zijn handen (Psalm 138, 8). Durven wij ons aan God toe te vertrouwen, aan de tijden die God ons geeft? Durven wij te leven vanuit vertrouwen? Durven wij te oefenen om ons niet te irriteren aan wederwaardigheden, zodra het anders is dan wij zelf hadden gepland, maar mee te gaan in en met de tijd die ons wordt gegeven? Het kan een bijna te grote opgave zijn wanneer we dingen meemaken die alle gevoel van wat eerlijk en rechtvaardig is op de proef stellen. We kunnen werkelijk te veel pijn lijden aan ons leven. Hopelijk zijn er in zo’n tijd mensen die ons nabij zijn, zoals wij zelf anderen kunnen steunen als zij het moeilijk hebben.

Gericht zijn op de Ander

Er was een religieuze mens die vertelde: ‘Ik kijk altijd naar het kruis van Christus, omdat Jezus het lijden vrijwillig op zich nam. Niet dat Hij het lijden opzocht. Integendeel: het leed dat Jezus leed, leed Hij om anderen te sparen, leed Hij om anderen tot recht te kunnen brengen. Hij stak zijn nek uit als profeet, als gezondene van God. Jezus leefde vanuit God.’ In alle tijden zijn er mensen die net als Jezus door hun geloof in God kunnen aanvaarden wat er op hun weg komt. Ze zijn meer op de ander gericht dan op zichzelf. Dat is wat wij allen graag willen beleven: ‘Niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf. Wij leven en sterven voor God onze Heer. Aan Hem behoren wij toe.’

Vrede en alle goeds!

Peter Derks, pastoraal werker